Ég yrki stundum

Fegurð í háa fjallinu lá

Fínlega varpast í ægirsspegli

Leikur með litrófið báran þá

Líkast  að hafið sig geifli

 

Fangin af fegurð er hugur minn

Fersklega leikur um víma

Þegar depurð þrengist inn

þá opna ég minningu mína

 

Ekkert við eigum fegurða þó

En ærlega hugsun og viðmót

Elska og einlægni færir ró

Í erli og dagsins umrót.

Athugasemdir

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 12.2.2007 kl. 00:26]

Gott að þú yrkir líka sjálf.

[Ester Sveinbjarnardóttir, 12.2.2007 kl. 00:46]

Takk fyrir það, ég yrki nú ekki mikið, en þú hefur eflaust heyrt góðar vísur hjá tengdarforeldrum þínum eftir pabba og mömmu, því Siggi og Sveinbjörn voru fermingabræður.

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 12.2.2007 kl. 14:53]

Ég þarf sannarlega að fá Sæunni til að leiða mig í allan sannleika um það. Mér fannst gaman að kynnast fermingarsystkinunum hans tengdapabba aðeins, fórum einu sinni með þeim í leikhús og hittum líka í fleiri skipti, góður hópur. Og svona að þú haldir áfram að yrkja.