Ester Sveinbjarnardóttir

30.8.2007 | 19:03

Auður í hendi.

Einn daginn fór gömul kona með fulla tösku af peningum í banka. 

Við afgreiðsluborðið sagði hún að hún vildi bara tala við bankastjórann, 
um að opna sparireikning: "þetta eru miklir peningar, þú skilur." 

Eftir langar rökræður var konunni fylgt til bankastjórans 
-viðskiptavinurinn er konungur!!! 

Bankastjórinn spurði um upphæðina sem konan vildi leggja inn. 
Hún sagði honum að það væri um 50 milljón evrur að ræða. Hún tæmdi töskuna 
fyrir hann. Auðvitað varð bankastjórinn forvitin um hvaðan allir þessir 
peningar kæmu. 

"Kæra frú, það kemur mér á óvart hversu mikla peninga þú hefur 
- hvernig stendur á því?" 

Gamla konan svaraði honum "Mjög einfalt. Ég veðja!" 

"Veðjar?" spurði bankastjórinn, "hvers konar veðmál?" 

Gamla konan svaraði: "Jah, allt mögulegt. Til dæmis, veðja ég við þig, 
uppá 25.000 evrur að eistun á þér séu ferköntuð!" 

Bankastjórinn fór að hlæja og sagði: "Það er fáránlegt! Á þennan hátt 
getur þú aldrei unnið svona mikla peninga." 

"Jæja, eins og ég sagði áðan, þá er það á þennan hátt sem ég vinn mér inn 
peningana. Ert þú tilbúin til að taka þátt í þessu veðmáli?" 

"Auðvitað!" svaraði hann. Það voru jú miklir peningar í húfi. 

"Ég veðja semsagt 25.000 evrum uppá að eistun á mér séu ekki ferköntuð." 

Gamla konan svaraði: "Samþykkt, en þar sem þetta eru miklir peningar, má 
ég þá koma við á morgun, kl. 10:00 með lögfræðinginn minn , svo að við 
höfum líka vitni?" 

"Auðvitað!" Bankastjórinn samþykkti. 

Um nóttina var bankastjórinn frekar taugaóstyrkur og skoðaði ýtarlega á 
sér eistun, tímunum saman. Fyrst öðrumegin svo hinumegin. Að lokum með 
hjálp einfalds prófs varð hann 100% öruggur. Hann myndi vinna veðmálið, 
alveg viss! 

Morguninn eftir kom gamla konan, kl. 10:00 í bankann með lögfræðinginn sinn. 

Hún kynnti mennina tvo hvor fyrir öðrum og endurtók veðmálið uppá 25.000 
evrur. 

Og uppá nýtt samþykkti bankastjórinn veðmálið að eistun á sér væru ekki 
ferköntuð. Eftir það bað hún hann um að taka niður um sig buxurnar til að 
skoða málið (punginn) einu sinni. 
Bankastjórinn tók niður um sig buxurnar, gamla konan kom nær, skoðaði 
punginn í rólegheitum og spurði hann varlega hvort hún mætti koma við 
eistun. 

Mundu eftir að það eru miklir peningar í húfi. 

"O.K." sagði bankastjórinn öruggur. 
"Þetta er 25.000 evra virði og ég skil vel að þú viljir vera viss." 

Þá kom konan enn nær og hélt eistum mannsins í lófa sér. 

Þá tók bankastjórinn eftir því að lögfræðingurinn var farinn að berja 
hausnum á sér við vegginn. 

Bankastjórinn spurði konuna: "Hvað er að lögfræðingnum þínum?" 

Hún svaraði: "Ekkert, ég veðjaði við hann, uppá 100.000 evrur að ég 
skildi í dag kl. 10:00 hafa eistu á bankastjóra í hendi mér."